İç dünyamın çivileri çıkık
Pazar
yeri
gibi
kalbimde.
Teşhir ürünlerim soyunma kabininde.
Korkmadım sandım döküldükçe,
Dışavurumum aslında benim esaretim.
Hani toprak olacak ya nacizane bedenim;
Sormazlar mı adama neden diye...
İşte hep ondan, hep ondandır özgürlüğü ifademin.
Benim yalnızca kafiye endişem var;
O da ismin sadece 5 halinde...
Yine sondan başladım yazmaya,
Aşağı inmek yerine itinayla yerleştirdim kendimi nazikçe espaslara
Göz görmez satırlara,
Miniskül dipnotlara....
Kim bilir belki
Eksik parça bendim bütün bu kompozisyonda....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder